یک ماهگی پسر عزیزم مهرسام
یک ماهگی پسر عزیزم مهرسام داشتن تو
یعنی همین که آدم بداند تو چهارتا کوچه آن‌ورتری، دل آدم را قرص می‌کند
که این شهر با این همه غم و غصه‌اش جای خوبی برای زندگی است.
که عجیب‌ترین دوران تاریخ این سرزمین، با حضور تو به دل‌نشین‌ترین فصلش رسیده. به خواندنی‌ترین. به امیدوارکننده‌ترین. به شادترین.
دل آدم را قرص می‌کنی که من از شهر تو تکان نخورم.
دل آدم را قرص می‌کنی که من از شهر تو تکان نخورم.
که دلم نمی‌آید. که نه دلم می‌آید، نه پام می‌رود که از تو دوقدم دور بشوم. آدم‌ها به دلیلی به دنیا می‌آیند؟ نمی‌دانم. اما تو دلیلی هستی که آدم از دنیا نخواهد برود.
که آدم کم نیاورد. که ٣٠روزاست، دیدی چه زود ٣٠روزشد؟
که آدم کم نیاورد. که ٣٠روزاست، دیدی چه زود ٣٠روزشد؟
که صدات پیچیده توی گوش من، و از آن موقع گوشم به حرف کسی بدهکار نیست.
ببین پسرم، دلم میخواهد خیلی زودمن را صدا کنی ما ما ن ... دلم را ببری. شیرین‌زبانی کنی.
دلم به همین‌ها، به تو خوش است. برای خندیدنت نقشه می‌کشم.
صدام کن: ببین ما ما ن... و کشف‌های بکرت را نشانم بده، از گلی روی قالی، تا دیواری که با لگوت ساخته‌ای.
ما ما ن... دلم را ببر. از پس تغییر دادن دنیا که برنیامدم، باید از پس تو بربیایم، باید برای خندیدنت نقشه بکشم.
داشتن تو، دوست داشتنت، صدا کردن نام من از دهان تو، آدم را مغرور می‌کند.
تولدمبارکی ٣٠روزگی ات را اینجا نوشتم که چند سال بعد که شروع کردی به خواندن بدانی کی از کی برات می‌مرده،
دورت می‌گشته، و دلش برای تو رفته بوده، مهرسام عزیزم♥
اینم عکس یک ماهگی گل پسرم
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
